20.yüzyılın sonunda Sovyetler Birliği’nin dağılması ve iki kutuplu sistemin geçerliliğini yitirmesiyle radikal sistemsel değişiklikler meydana gelmiştir. Bu dönemde baskın uluslararası ilişkiler düşüncesi ve teorileri değişen uluslararası sistemi açıklamaya yeterli olmamıştır. Yeni dünya düzeni, güç projeksiyonlarının, çatışma, rekabet, güvenlik ve iş birliği algılarının dönüştüğü bir dönemde, kimlik kavramını da içine alan normatif olguların önemsendiği bir çalışma alanı ortaya çıkmıştır. Türk Devletleri Teşkilatı da bu bağlamda, zaman içinde pek çok alanda kimlik temelinde iş birliğini derinleştiren ve üye ülkeler için yüksek potansiyele sahip olan bir alternatif olarak öne çıkmıştır. Bu makale, değişen sistemin yeni otonom aktörleri olarak Türk Devletleri’nin bağımsızlıklarını kazanmasıyla başlayan entegrasyon sürecini, uluslararası ilişkiler yaklaşımı olarak konstrüktivizmin kimlik bağlamındaki tezleri üzerinden değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Bu doğrultuda çalışmanın varsayımı, kimlik kavramını uluslararası ilişkiler literatürüne kazandıran konstrüktivizm yaklaşımının tezlerinin Türk Devletleri Teşkilatı’nın gelişme aşamalarını destekler nitelikte olmasıdır.